Բաց ճաշ՝ Լեզվի կոմիտեի նախագահ Դավիթ Գյուրջինյանի համար (ճաշացանկում՝ քրջիկ)
29.11.2019 | 01:12
Ի պատասխան 2019 թվականի նոյեմբերի 23-ի ֆեյսբուքյան մի գրառման
ՆԱԽԿԻՆ լեզվի պետական տեսչության ՆԱԽԿԻՆ պետի ՆԱԽԿԻՆ տեղակալուհին (երիցս ՆԱԽԿԻՆ) ազգայնամերձ-ուռահայրենասիրական մի բան է թխել թերթերից մեկում՝ հընթացս վիրավորելով ինձ և իմ տեղակալին:
Բա չասե՞ս.
-Ո՛վ կին, գլխիդ շատ զոռ մի՛ տուր, հանկարծ չպայթի. գնա քրջի՛կդ եփիր...
Կյանքը ցույց տվեց, որ Ձեզ հետ երկխոսություն հնարավոր չէ. բանավիճելու փոխարեն վիրավորանքի լեզվով եք խոսում, ֆեյսբուքից այն կողմ չանցաք, որն էլ դարձավ Ձեզ բաց ճաշի՝ քրջիկի հրավիրելու շարժառիթը։
Թե ինչի մասին եմ գրում ու խոսում ես, գիտեն բոլոր նրանք, ովքեր կարդում են իմ հոդվածները կամ լսում ու դիտում հաղորդումները։ Կարդալ չնախընտրողների, բայց ֆեյսբուքում Ձեզ նվագակցողների, ձայնակցողների և ծափահարողների համար ասեմ, որ արդեն տևական ժամանակ է՝ իմ մտահոգություններն եմ արտահայտում երկրում պետական լեզվական քաղաքականության գրեթե չգոյության և օրենսդրական մի շարք խնդիրների առնչությամբ, իսկ բոլորովին վերջերս նաև այդ համատեքստում՝ Ձեր անգործության մասին։
Ցայսօր Ձեզ հասու չէ, որ հայ մարդը, շարքային քաղաքացին, պետական պաշտոնյան իրապես կարող են մտահոգվել ու անհանգստանալ իրենց միակ պետական՝ հայոց լեզվի ճակատագրով։ Մինչդեռ Դուք պետք է առաջինն ընդվզեիք «Լեզվի մասին» ՀՀ օրենքի որևէ պահանջի անտեսման դեպքում։ Արդեն մեկուկես տարի է՝ ամեն քայլի դիմում եք, որպեսզի փոշիացնեք օրենքի դրույթները. մի դեպքում՝ վարույթներ իրականացնելը Ձեր սրտով չէ, մյուս դեպքում՝ կանոնադրական գործառույթներն իրականացնում եք ընտրովի, երրորդ դեպքում՝ բացարձակապես չեք արձագանքում կրթության լեզվի դեմ արվող քայլերին։ Շրջանառվում է «Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին» ՀՀ օրենքի նախագիծ, որտեղ ամրագրված է հայերենի տարածքը նեղացնող դրույթ, իսկ Դուք ուշացումով Հանրային ռադիոյի եթերից հայտարարում եք. «Քննարկում չկա, որ մասնակցենք, միայն մեղադրանքներ են հնչում»։ Քննարկում չպետք է լինի, պարո՛ն, որ Դուք արտահայտեք Լեզվի կոմիտեի դիրքորոշումը։ Բազմաթիվ մտավորականներ, հայոց լեզվի ճակատագրով մտահոգ շատ քաղաքացիներ, ի տարբերություն Ձեզ, չսպասեցին քննարկման, խոսեցին, արտահայտեցին իրենց անհանգստությունն ու մտահոգությունները։ Իսկ դու՞ք...
Արդեն հասկացել ենք. բարձր աշխատավարձի ու գործուղումների սիրահար եք... Լեզվի պետական տեսչության աշխատակազմի 5 տարվա աշխատավարձի չափն ու պահպանության ծախսերը զետեղել էին համացանցում ու մեղադրում էին, թե Լեզվի պետական տեսչությունն աշխատավարձ է ստացել ու գործ չի արել։ Ի՞նչ գործեր նկատի ունեին, գուցե այն գործե՞րը, որ կառավարության որոշումներով կասեցվե՞լ էին։
Իսկ ինչու՞ են աշխատավարձ տալիս Ձե՛զ։ Որպեսզի երբ պետք է՝ լռեք, երբ պետք է՝ խոսեք։
Անհավասար պայքարում ուժերի գերլարումով պահպանել ենք կառույցը, որ ֆեյսբուքյան է՞ջ վարեք, թե՞ հորդորակներ ուղարկելը դարձնեք գործունեության գլխավոր ուղենիշ։ Սա էլ եք վիրավորանք համարում։ Ձեզնից լավ չասեմ՝ «նախկինում էլ նույն գործն էի անում, բայց հիմա 595 000 դրամ աշխատավարձ եմ ստանում»։ Իհարկե ստանում եք. յուղոտ աշխատանքի առաջարկություն են արել՝ երանելի աշխատավարձով... Տարիներ շարունակ քաղաքացիական ծառայության մրցույթներին մասնակցելու համարձակություն չեք ունեցել... Հարմար պահ էր. պաշտոնը դարձել էր հայեցողական, և Դուք, առանց երկմտելու, զբաղեցրիք այն՝ բոլորովին չհասկանալով, թե ի՛նչ բեռ է դրվում Ձեր ուսերին։
Ժամանակը չէ՞ Լեզվի կոմիտեի մեկուկես տարվա աշխատավարձի չափը զետեղելու համացանցում և հնարավորություն տալու հանրությանը՝ համապատասխան եզրակացություններ անելու։
Սա արդեն երրորդ դեպքն է, որ հրապարակավ անհարգալից եք արտահայտվում իմ հասցեին։ Ճիշտ է, աշխատել եմ վերահսկող կառույցում, բայց դատարաններում անձնական հարցեր չեմ լուծել։ Ինձ չստիպեք դավաճանանել սկզբունքներիս...
Լեզվի կոմիտեի նախագահի պաշտոնը ժամանակավորապես զբաղեցնելը չի նշանակում ցկյանս ստանձնել ֆեյսբուքյան կանանց «նվագախմբի» դիրիժորությունը (մի օր էլ դուք եք ՆԱԽԿԻՆ դառնալու)։ Ինչպես երգել եք տալիս, այնպես էլ կտրե՛ք այդ կեղծ ձայները... Վե՛րջ տվեք անձնական վիրավորանքներ հասցնելուն. դա վայել չէ պետական պաշտոնյային։ Անկեղծ ասած, չեմ էլ հասկանում Ձեր գրառման տրամաբանությունը՝ ինձ լռեցնե՞լ, թե՞ քրջիկ եփել տալ։ Առաջինը չի հաջողվի, իսկ երկրորդը համարեք՝ արված է։
Բա չասե՞ս.
-Ո՛վ այր, լեզվիդ շատ զոռ մի՛ տուր, գիտես, որ լեզվին է առնչվում աշխատանքդ, բայց չգիտես, որ ֆեյսբուքում արածդ լեզվին տալ է ընդամենը, մի՛ անհանգստացիր, «իմ գլուխը չի պայթի», ուզածդ քրջիկն էլ եփել եմ, կարող ես ճաշակել, ո՜վ «անհաղթ հերոս»...
Վերջին պարբերության մեջ եզակի դեմքով դիմեցի, որ կողքից նայեք Ձեզ ու հիանաք. դաստիարակությունս, կրթությունս և անցածս ճանապարհը թույլ չտվեցին քրջիկի հրավերը Ձեր ոճով շարադրել։
Բարի ախորժակ։
Մարինե ՀՈՎՅԱՆ
Մեկնաբանություններ